НАОМИ ШИХАБ НАЙ

СОНГИНО

Өнөөдөр миний таташинд орох гэж
Өчнөөн ч замыг туулсан юм бэ,дээ.
Ингэж бодохоор , бүгдээрээ мартдаг
Өчүүхэн гайхамшиг Сонгинын өмнө
Өгдөг сөгдөн магтан шагшмаар


Шарчигнасан алтан хальстай
Сувд шиг цагаан гадаргуутай
Сонгиныг хутгаар зүсэхүйеэ
Түүхээ дэлгэх мэт хоёр хуваагдана.

Нулимсыг минь асгаруулахад
Нууж,ичих гэж би сандрахгүй.
Жижигхэн,мартагдсан бүхнийг өрөвдөн
Жинхэнээрээ уйлах гэдэг буруу гэж үү?
Ширээний ард суунгаа , бид нар
Махны шүүстэйг,амтлагчийн сайныг ярина.
Одоо бол татагдсан,зөөлөрсөн
Сонгиныг бол харах ч үгүй,
              сонгино харагдах ч үгүй!
Өрөөлийн төлөө өөрийгөө зориулдаг
Өндөр заяагий нь санах ч үгүй!